Babam, Rüzgar ve Yildizlar…
Öyle bir Köy düsününki, „Seni sen oldugun icin degil icinde birzamanlar sevdiklerim oldugu icin“dediginiz.
Öyle bir Köy ki ,Susuz ,Topragi ücüncü sinif, iklimi bozuk,ekonomik zorluklarin cökerttigi yalniz umutsuz bezgin yaslilarimiz…
Ögrenci azligindan kapanan virane olmus okulun meymenetsiz görüntüsü.Bir zamanlar yedi Koyun sürüsünün daglarda otladigi Köyde Koyun sesi duymak ilginc ve tuhaf hale gelmis.
Atlarimizi unutali cok oldu,geride sadece degerini ve anlamini cözmeye calistigimiz ve nerede saklayacagimizi, yada sergileyecegimizi bilemedigimiz Kosum takimlari Egerler, kamcilar.Hurdaya dönmüs avlunun en uzak köselerine firlatilmis at arabalari kalintilari…
Eski gücü kalmasada tiryakisi oldugu sigara gibi tütün gibi vazgecemedigi, herzaman bir At besleyen Babam kimbilir ne duygular icindedir…
Ama gelgelelim öyle bir köyki, yasamimda bana yol gösteren cizgilerin bu hatiralarla derinlik kazaniyor olmasinida inkar edemem dogrusu.
Abaza ve Kaberdey dilleri ile Türkcenin bir arada kullanildigi ve garip bir uzunyayla türkcesi konusan insanlarimiz, bu lehce ile yaptigimiz Tiatrolar,Skecler espriler, cümleler kelimeler …
Hic bayatlamayan her daim kendi ic huzurumu koruyan beni gülümseten zaman zaman arkadaslarla paylastigimizda karnimiza agrilar girinceye kadar güldügümüz gerceklerimizden dogan muziplikler…
Belkide köyümde yasadigim o son geceyi yasamasaydim bu yaziyi böyle karamsar bir dille yazmazdim.
Bana aci verecegini bile bile soguk bir sonbahar gecesinde köyümün sokaklarinda dolastim.
Rüzgar hain,sanki bana „olacagi buydu,sen hayal gördün“dercesine manali ve huzursuz esmekte idi.Sanki zaman durmus kaskati kesilmisti,dolastigim avlularda kolayca birinden bir digerine gecit bulabileceginiz kadar yikilmis Evler, Duvarlar, Ahirlar…
Yikintilar arasinda bilincsiz yari aptal dolasiyordum, zaman zaman zihnimi tazeleyip her avluyu cocuklugumdaki gibi hayaletmeye calisiyor,gözlerimi kapayip yürümeye devam ediyordum,virane olmus evler arasinda takila düse…
Oysa bu mevsimde Topragin kokusu harman kokulariyla karisir, zorlu gecen hasat mevsimini bitirmis olmanin keyfi ile kalabalik arkadas gurubuyla“Acaba nerede dügün vardir ?“sorusuna cevap arayarak o emek kokan harman yerlerinde sirt üstü uzanip rüzgarin huzur veren sesiyle yildizlari seyrettigimiz gamsiz geceler…
Oysa simdi, Tprak kokusuz ,cürümüs kerpic kokulariyla bosalan virane ahirlarin küf kokusunu karistirip getiren o hain rüzgar….
SANKI BU HASAT MEVSIMI KÖYÜMÜ HARMANDAN KALDIRMIS, ama Yildizlar, sanki yalniz onlar sahit, yalniz onlar umut ,yalniz onlar masumdular…
Muharrem Baykan
